Het zeeheldenkwartier is een wijk dat grenst aan het centrum, Duinoord, Zorgvliet, Regentessekwartier en Willemspark. Vanuit het zuidoosten begrensd het zeeheldenkwartier de Veenkade, vanuit het zuidwesten gaat het om de Waldeck Pyrmontkade, vanuit het noordwesten de laan van Meerdervoort en vanuit het noordoosten de Zeestraat, de Hogewal en de Prinsessewal.
Het zeeheldenkwartier heeft verschillende soorten gebouwen: bij het Willemspark en ook de Laan van Meerdervoort zijn grote woningen gebouwd voor de hogere ambtenaren van de stad. Wanneer je verder de binnenstad intrekt zijn over het algemeen de woningen kleiner. Het Zeeheldenkwartier is onder te verdelen in 2 wijken. De zeeheldenbuur en de Dichtersbuurt. Hierbij zijn de woningen in de Zeeheldenbuurt groter, dan die van de Dichtersbuurt. Het is slechts één van de 19 beschermde stadsgezichten van de stad Den Haag.
De gemeente Den Haag het idee om een ander villapark te ontwikkelen in het verlengde van het Willemspark. Als gevolg van de industriële revolutie groeiden het aantal inwoners van de stad Den Haag snel. Rond 1875 woonden er 100.000 mensen in de stad Den Haag, in 1990 waren het er 2x zoveel en het jaar 1913 telden ongeveer 300.000 inwoners. Vanwege de snel groeiende aantal inwoners was het nodig voor Den Haag om buiten de grachten de stad uit te bouwen. In 1860 wilde Den Haag het grondgebied ’t Kleine Veentje hebben. Dit was een landelijk gebied et weilanden, moestuinen en kleine landgoederen van rijke Hagenaars. Waeyen Pieterszen was een architect van de gemeente en had plannen om in 1860 een nieuwe wijk klaar te hebben op dat gebied. Het gebied was voor een aanzienlijk deel eigendom van Koningin Anna Paulowna, de weduwe van Koning Willem II, maar wilden niet het gebied afstaan. Na haar overlijden was de gemeente net te laat en kochten particuliere ontwikkelaars het gebied van haar dochter (prinses Sophie), voordat de gemeente het kon kopen. Wilt u ook wonen in Den Haag, schakel dan een verhuisbedrijf in.
Na de 2de wereldoorlog werd de wijk een doorvoer plek voor autoverkeer van en naar het stadscentrum. De grote huizen bleken niet meer intrek bij de mensen waarvoor ze oorspronkelijk gebouwd waren. De gegoede burger vertrok en veel huizen die dus leeg kwamen te staan werden opgekocht en daarna verdeeld en verhuurd. Mede hierdoor, maar ook omdat mensen hun huis niet onderhouden nam de kwaliteit van de gebouwen snel af. De grotere woningen werden omgebouwd tot kantoren, hiermee raakte de woonkarakter van de wijk (deels) verloren. Over het algemeen raakte de wijk in verval in de 50e en 80e jaren. Met name rondom de Veenkade was de verslonzing ernstig. Midden jaren 80 kwam er een renovatieproject in de wijk, hiermee werden veel wegen opgeknapt. Bewonersorganisatie van het Zeeheldenkwartier heeft zich ingezet voor verdere verbeteringen in de wijk. De ligging tussen het centrum en de Scheveningse Bosjes maakt het tot op de dag van vandaag een geliefde woonwijk.
